Μεσάνυχτα
ακούγονται φωνές
Στην
Ικαρία
Πάλι
σκοτώνουν
Ο
Ίκαρος πετάει και πέφτει στις διανομές
Οσμίζονται
το αίμα του
Κόκκαλα
άδεια οι σπηλιές
Ψυχρά
κανάλια των ειδήσεων
Κι
αυτοί που γύρισαν
ανάποδα
το αστέρι
Πόνος
ουρανός !
Α, οι
ώρες που σπάζουν
και τα
ράκη της σάρκας
Ο αφρός
που κυλάει της ζωής την πληρότητα
στην
έρημη τούτη ακτή
εδώ που
θρηνεί ο αέρας
την
πτώση του
Ω, οι
ώρες που σπάζουν
και τα
ράκη της σάρκας
Η ζωή
που δεν παίζεται
με το
τίποτα μόνο
Ας
νικήθηκε πάλι
με
λιωμένο φτερό
με αυτό
τον πνιγμό
πάντα
μένει κενό
Η
απόδραση μένει
⁂
Γλυκό
μου πρόσωπο
Αποτολμώ
αρχή και τέλος
Θα τη
φάμε την ομορφιά μας –
Το
μαύρο προφίλ
Η
παρούσα στιγμή
Και ο
άπειρος κόσμος
χώμα
στο χώμα
Όλος ο
τόπος ρήγμα!
Τα
άλογα με τη φωνή
και με
τα λόγια
τα
θεοφόρα τα απίστευτα,
τα
άλογα με τους λυγμούς
και με
την πρόβλεψη
για τον
ωραίο αναβάτη
που θα
πέση
Άλλη
γραφή στα χώματα το ήθος
⁂
Αγιοφύρωτο
πρόσωπο
δικό
σου δικό μου
φτερούγα
ξυραφιού
στην
καρδιά μου
Η
μυθική σε πλάθει
Με τα συντρίμμια
της μαγείας της
η
μυθική σε ξαναπλάθει
Ερημώνει
το δέος
θετικό
αρνητικό
Στο
στόμα σου
το κρύο
του φιλί και
ο αφρός
τον αποκάλυπτε
⁂
Φιγούρα
φαγωμένη
πίσω
απ΄την αφίσα
τον
έχτισαν κολώνα στη στοά
Κάθε
πρωί τον περιμένουν
η
ομορφιά του και το δράμα του
η
τρομερή σφαγή
και η
αδιαφορία των σκευών
που
μάζευαν το αίμα
Αυτή η
περιφορά η παρουσία
και όλη
η παράσταση
με τις
φωνές με τις σκιές
άλυτος
κόμπος στο λαιμό του
Ηχώ
πριν τον ήχο
⁂
Μνήμη Τάκη Σ. Καπράλου
Ολόλευκος
από φωτιά
και
ιδρωμένη φλόγα
ο
δικέφαλος μύθος
γιόμισε
τη χαώδη σκιά
και
παρήλθε
Σε
άγνωστου κόσμου τα ερείπια
προχώρησε
χωρίς
την ανούσια λέξη «θυσία»
Αντιστέκεται
στο πτώμα του
Αντιστέκεται
στην επωδό του
Ακάλυπτες
μορφές γυρεύει
στο
χαμό του
τη
λησμονιά ή την πληρότητα
Ρωγμές
από τις φλόγες!
μέχρι
να βγάλη η φωτιά την ιαχή
μέχρι
να πέση ο ήλιος με το όμοιό του
Όταν
όλα παθαίνουν την αντίληψη
και
αποβάλλουν
για
άλλο μείγμα
άλλο
μέγα άλλη μαγεία
ο
πρώτος λόγος επιφώνημα
Ελευθερία
!
Ο πιο
ωραίος του ήλιου και του φεγγαριού
Ένας
Έλληνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου